Wens voor Jou
Column
Het leven is een onverhard pad. Goddank: keien, hobbels, kuilen, hier en daar een diepe plas. Ik moet er niet aan denken dat het een glimmend stuk rood asfalt had kunnen zijn.
Al klinkt dat in eerste instantie wel verleidelijk. Gladgestreken houd je de vaart er lekker in. Sterker nog, eenmaal op dreef ga je alleen maar harder en harder. Met een beetje geluk draait de wind in je rug en schiet je als een pijl vooruit. Als een streep door het landschap. Je komt nooit meer te laat, verloren tijd haal zo in.
Even geniet je van die snelheid, de wapperende haren. Tot je verkrampt. Je moet je focussen en blijven focussen. Geen fouten maken. Het laatste wat je wilt is een botsing. Alles flitst aan je voorbij. Gaat snel, zo snel, dat je de details niet meer ziet. Was dat een bekende, of toch niet? Je schiet een tunnel in. Aan het eind, wit licht.
Dat perfecte pad, het is ons summum. Maar is het niet veel fijner om op een fietsje over een boerenlandweg te hobbelen? Lekker alle tijd. De geuren op snuiven. Genieten van het uitzicht. Wegmijmeren bij schilderachtige vergezichten. Twee weken Frankrijk, maar dan het hele jaar door.
Oké, even realistisch. We willen geen zadelpijn. Het hoeft ook allemaal geen uren te duren voor we eindelijk eens op onze bestemming aankomen. Maar een beetje onverhard is wel lekker. Het geeft de kans om iets minder fanatiek door te denderen. Onderweg jezelf af te kunnen vragen of het ingeslagen pad wel het jouwe is. Er is heus een weg terug. Gewoon omkeren. En daarna dat andere paadje proberen.
Laat jouw leven een onverhard pad zijn, net als het mijne. Met onderweg de tijd om te vertragen, te genieten, misschien wel even af te stappen? Lekker in het gras: sprietje tussen je lippen. Met een half dichtgeknepen oog wegdoezelen in de warmte van de zon. Tot een enorme donderwolk je nat pist. Doorweekt tot aan je kruis ren je naar de eerste beste boom om te schuilen. Voor wat? Erger kan het niet worden. In je zak zoek je naar je mobiele telefoon. Je zet je lievelingsliedje op en je begint te dansen. Met een stralende lach in de stromende regen.
Dit leven is van mij!